De 10 onopgeloste misdaadzaken

Misdaadzaken, ergens een beetje wrang maar de mens is er doorgaans dol op. Peter R. de Vries, John van den Heuvel en Pepijn Bierenbroodspot spinnen er al jaren goed garen bij, als het gaat om de kijkcijfers van hun misdaadprogramma’s. Toch is er één ding dat men nog interessanter vindt en dat zijn de onopgeloste misdaadzaken. Ze staan altijd garant voor sensatie, onheilspellende spanning, wanhoop, mysterie, op hol geslagen fantasie en in sommige gevallen zelfs complete massahysterie. Deze cocktail van menselijke emoties zorgt er zo nu en dan voor dat een onopgeloste misdaadzaak bijna mythische proporties aanneemt. Eeuwen later en talloze veelal uitgemolken theaterstukken, films en series verder, zijn wij nog altijd in de ban van die handvol bijzondere misdaadzaken. Hoe kon dit gebeuren, wie is in godsnaam de dader en waar blijft die ene alles verklarende aanwijzing?

‘Eliminate all other factors, and the one which remains must be the truth.’ Bron – Sherlock Holmes

Gewoon voor de leuk hebben wij een tiental onopgeloste misdaadzaken, die de mens (soms al eeuwen lang) tot pure wanhoop drijft, voor je op een rijtje gezet. Kom maar door:
 

1. The Zodiac Killer

 

Eind jaren ’60 was er in Noord-Californië een ware klopjacht gaande op een ongrijpbaar spook genaamd ‘The Zodiac Killer’. Deze lugubere en tegenwoordig legendarische figuur wist de lokale San Francisco Police Department altijd een paar stappen voor te blijven, wanneer er weer een afschuwelijke slachtpartij had plaatsgevonden in de nabije omgeving. Uit zijn cryptisch omschreven boodschappen aan de media werd duidelijk dat men met een uitermate intelligente seriemoordenaar van doen had. Althans, de afzender claimde de seriemoordenaar in kwestie te zijn. In de brieven wist hij/zij veelal zulke kenmerkende feiten te beschrijven over een specifieke moord, dat men hier dan ook niet aan twijfelde.

De schrijver hief in de brieven aan met; “This is the Zodiac speaking”. Ook werden de brieven ondertekend met het Zodiac-teken, gekenmerkt door een cirkel met een kruis erdoor. Tenslotte zat er telkens een code bijgevoegd in de enveloppe. Omdat die code zeer waarschijnlijk de identiteit van de dader verhulde, probeerde men keer op keer met man en macht dit geheimschrift te ontcijferen. Helaas tevergeefs tot op de dag van vandaag.

Vanzelfsprekend hebben door de jaren heen diverse (vaak toch al vage en daarom snel verdachte individuen) namen de revue gepasseerd. Namen van mannen die zogenaamd The Zodiac Killer moesten zijn. Dit is echter tot op heden nooit door onomstotelijk bewijs aangetoond. Vandaar dat The Zodiac Killer een mythe en zelfs een cultfiguur is geworden en gezien de verjaring ook tot in de eeuwigheid tot de verbeelding zal blijven spreken.
 

2. Jack the Ripper

 

Nummer twee in onze lijst is misschien wel de meest bekende of beter gezegd beruchte seriemoordenaar aller tijden, zijn naam..Jack the Ripper. Wij schrijven 1888 met als setting de donkere stegen van het nachtelijke Victoriaanse Londen. Aan de lopende band doken er lijken op van gruwelijk (doch met chirurgische precisie) verminkte prostituees. Net als bij de The Zodiac Killer schiep iemand er ogenschijnlijk veel genoegen in om brieven te sturen na een slachtpartij, met als geadresseerde de Londense politie. Hierin probeerde deze persoon de politie ervan te overtuigen dat hij de moordenaar was, aan de hand van gedetailleerde informatie die enkel de moordenaar kon weten.

Net als de Londense tabloids van vandaag wisten de kranten en tevens de Londense burgers wel raad met deze aanhoudende ‘killer spree’. De seriemoordenaar werd al snel getooid met een angstaanjagende bijnaam die nogmaals luidde ‘Jack the Ripper’. Donkere straten en steegjes in de stad werden in korte tijd ontraden om je in te begeven in de nachtelijke uren. Iedereen kon de moordenaar zijn en er heerste dan ook achterdocht alom. Telkens weer werden er nieuwe ontzielde lijken van dames van lichte zeden gevonden als de dageraad reeds haar intrede had gedaan.

Deze seriemoordenaar hield Londen als gehele stad al maanden achtereen in zijn greep. Er moest en zou een einde aan komen en zoals altijd bij dit soort panieksituaties begon de politie te pas en te onpas verdachte lieden te arresteren. Keihard en onweerlegbaar bewijs ontbrak alleen keer op keer. Ontelbare complottheorieën tot aan het Britse Koningshuis toe doemden op en vele wellicht onschuldige levens werden tot in de eeuwigheid besmeurd met smaad en laster. De enige echte Jack the Ripper ontsprong echter iedere keer de dans. Vele aan deze tijd ontsponnen speelfilms, tv-series en theaterstukken later is er nog steeds geen absolute persoon achter de bijnaam Jack the Ripper aangewezen. Al gaan er nog steeds theorieën op, de persoon in kwestie ligt nog altijd stilzwijgend en tevreden in zijn graf te rusten.
 

3. The Black Dahlia, gruwelijk vermoord

 

Hollywood-actrice Scarlett Johansson kreeg enkele jaren geleden de twijfelachtige eer om in de huid te kruipen van Elizabeth Short, alias ‘The Black Dahlia’. Je leest twijfelachtig inderdaad want Short is ongenadig en afschuwelijk aan haar einde gekomen. Namelijk in twee stukken doormidden gesneden op 15 januari 1947 in Leimert Park, Los Angeles. Daarbij was haar mond nauwkeurig opengesneden van oor tot oor.

De afgrijselijke aanblik van haar lijk was natuurlijk voer voor psychologen en ook de literatuur- en filmwereld waagden zich graag aan allerlei fictieve verhaallijnen rondom deze anderzijds zo weinig romantische misdaad. De laffe en ontegenzeggelijk compleet gestoorde dader is helaas nooit ontmaskerd.
 

4. New Orleans: de man met bijl alias ‘The Axeman’..

 

De Verenigde Staten van Amerika, het land dat bijna patent lijkt te hebben op seriemoordenaars. Waar dit aan ligt kan uiteraard met meerdere factoren te maken hebben. Wellicht omdat ze er doorgaans nog weleens verheerlijkt worden en soms zelfs worden verheven tot in de ‘Hollywood-adelstand’. Het kan verkeren zegt men dan. Op nummer vier is de eveneens Amerikaanse stad New Orleans het decor voor een aantal weerzinwekkende en tot nu toe onopgeloste seriemoorden. De eigenzinnige en anders zo gezellige cultuurstad is vanaf 23 mei 1918 in de ban van een mystieke en volledig onzichtbaar opererende moordenaar. Wapenkeuze? Een onbeholpen maar vlijmscherpe bijl. De bijnaam van de dader was direct geboren, ‘The Axeman’.

De Italiaans-Amerikaanse kruidenier Joseph Maggio en zijn vrouw worden afgeslacht teruggevonden in hun slaapkamer. Het enige zichtbare bewijsstuk op het plaats delict is jawel.. een bebloede bijl. Aangezien het hoofdstuk DNA sedert 1918 nog in nevelen gehuld was, kon men weinig anders dan hopen dat het hierbij zou blijven. Dat was acht moorden later dan eindelijk het geval. De moorden stopten net zo abrupt als dat de dubbele eerste moord alvorens aanving. De enige aanwijzing en tevens vermoedelijke motief voor de moorden was, dat alle slachtoffers van Italiaanse komaf waren. Grazie mille heren van het plaatselijke politiekorps. En nog een prettige dag verder namens The Axeman.
 

5. De vermissing van Natalee Holloway

 

Vakantie vieren met je schoolgenoten op Aruba omdat je het middelbare schoolexamen hebt binnen gekopt. Heerlijk toch? Even stoom afblazen op een tropisch en exotisch eiland na weken met je hoofd in de boeken te hebben gezeten. Wat zou er in godsnaam mis kunnen gaan op deze rustige Caribische hotspot voor veel Amerikanen? Voor de Amerikaanse scholiere Natalee Holloway ging alles mis. Tijdens één van de laatste avondjes stappen op het eiland loopt een onderhand behoorlijk beschonken Natalee de Nederlandse Arubaan Joran van der Sloot tegen het (lompe) lijf. Zij verlieten uiteindelijk samen het feestgedruis en wat er daarna gebeurde, is werkelijk één van de grootste raadsels ooit. Eén ding is in ieder geval zeker. Natalee Holloway is op miraculeuze wijze voorgoed van de aardkloot gevallen en het weinig betrouwbare heerschap J van der S. is zeer waarschijnlijk de enige die de waarheid kent.

Er is al jaren geprobeerd om de ware toedracht boven tafel te krijgen. Echter helaas ving men tot nu toe altijd bot. Joran ontsprong de dans keer op keer tot de psychopaat in hem weer toesloeg. Ditmaal was de Chileense Stephany Flores het slachtoffer. Van der Sloot vermoorde haar in z’n hotelkamer nadat zij nieuwsgierig in zijn laptop had lopen rondneuzen. Hij sloeg vervolgens op de vlucht, maar na een heftige klopjacht die eindigde in Peru kon Joran voorgoed worden ingerekend. Zijn straf voor de moord op Stehany Flores? 28 jaar brommen tussen Peruviaanse geesteszieken en andere moordenaars. Er is dus toch enige gerechtigheid zou je zeggen. Helaas niet voor Natalee en haar nabestaanden. Haar korte tienerleven bleef op 30 mei 2005 steken op Aruba. En anno 2016 is er nog immer geen spoor van haar teruggevonden.
 

6. De moord op Amber Hagerman

 

“Hmm, Amber Hagerman rings no bell?”; zouden de meesten onder ons zeggen. Vergis je echter niet. Dit kleine meisje dat slechts negen jaar was toen zij in januari 1996 in Arlington Texas verdween, was uiteindelijk de aanleiding voor het lanceren van het welbekende ‘Amber Alert’. In de buurt van haar grootouders zou Amber zijn ontvoerd door een man in een zwarte truck. Vier dagen later werd ze ontkleed en met een doorgesneden keel gevonden in een rivierbedding.

Men ontwierp vervolgens het Amber Alert-systeem, dat later in veel meer staten in Amerika werd ingevoerd. Europa volgde uiteindelijk in haar kielzog, om de laffe daders van dit soort ziekelijke moorden nog meer een halt toe te roepen. De moordenaar van Amber Hagerman is helaas nog steeds niet opgespoord.
 

7. De Alfabetmoorden

 

Begin jaren ‘70 werden er rondom Rochester in de staat New York drie moorden gepleegd op wederom jonge meisjes. Wat echter vrij direct opviel was dat hun namen allitereerden; Carmen Colon, Wanda Walkowicz, en Michelle Maenza. Ook kwamen de initialen overeen met de eerste letters van de plaatsen waar zij levenloos werden aangetroffen. Niet lang daarna stonden deze afgrijselijke daden te boek als de ‘Alfabetmoorden’.

DNA testen door de jaren heen vertellen telkens dat de echte dader tot op heden nog niet is gevonden. Het kostte één verdachte zijn leven, nadat hij zelf een einde maakte aan de lijdensweg van het onschuldig verdachte zijn. Een oom van één van de slachtoffertjes was ook een tijd lang verdachte. Weer maakte een negatieve DNA-test een einde aan de speculaties. Kenneth Bianchi werd daarna aangewezen als mogelijke dader, dit vanwege zijn verhuizing van Rochester naar Los Angeles om niet lang daarna te worden aangemerkt als ‘The Hillside Strangler’.

Tenslotte kwam er in 2011 een vreemde twist in dit verhaal doordat de toen 77-jarige Joseph Naso schuldig werd bevonden voor de moorden op vier volwassen vrouwen eind jaren ‘70. De namen van deze onfortuinlijke dames allitereerden werderom; Roxene Roggash, Pamela Parsons, Tracy Tofoya, en houd je hart vast, Carmen Colon! What are the odds? De film ‘The Alphabet Killer’ uit 2008 is lichtjes gebaseerd op de moorden. Naso is nog niet officieel verdacht voor de moorden op de drie jonge meisjes.
 

8. Moorden op de Snelweg der tranen

 

Road 16 in Canada is er zo’n eentje die tot de verbeelding spreekt. Adembenemende flora en fauna langs dit eindeloos aandoende wegdek, waarin je met het grootste gemak volledig kunt verdwalen. De 15.000 km lange snelweg is hoofdzakelijk verlaten en daarmee de uitgelezen locatie voor ‘a lone wolf’. Niemand tot in de verre omgeving in de buurt om hun snode plannen te dwarsbomen. Loerend naar hun naderende prooi slaan zij even onverwachts als overrompelend toe, om vervolgens hun trofee naar een afgebakend territorium te verslepen. Hier aangekomen doen zij zich te goed aan het nog warme stoffelijk overschot en botvieren zij hun vleselijke lusten op het karkas.

Leuk vertier dat National Geographic, maar die laatste zin volg ik niet helemaal. Snap out of it! We hebben het in dit geval niet over een daadwerkelijke solitaire wolf, maar over een je reinste seriemoordenaar! Er zijn langs deze ‘Snelweg der tranen‘ door de jaren heen maar liefst 40 moorden gepleegd. Veertig jonge vrouwen om precies te zijn. Men vond dat de Canadese ‘Mounties’ hun werk lange tijd niet bepaald serieus namen wat deze zaken aanging. Het betrof in vele gevallen Inuit-vrouwen, of anderzijds gekleurde slachtoffers. Ja ook het tegenwoordig ruimdenkende en tolerante Canada heeft zo zijn schaamtevolle littekens te verbergen qua recente ‘zwarte’ geschiedenis. Boze tongen concludeerden zelfs dat de Snelweg der tranen-moorden pas echt goed werden onderzocht, nadat er in 2002 een blanke vrouw werd vermoord.

Als tegenargumenten voerde de politie aan dat het simpelweg erg lastig was om te patrouilleren langs 15.000 km snelweg. En dat aanwijzingen vinden tussen de enorm weidse omgeving was als zoeken naar een speld in een hooiberg. Kom op jongens, een beetje meer ambitie zou welkom zijn om deze arme vrouwen te wreken.
 

9. De Phantom Killer

 

Twee zustersteden met dezelfde naam; Texarkana, Texas en Texarkana Arkansas, werden opgeschrikt door een op hol geslagen seriemoordenaar. In 1946 werden er plots 5 moorden gepleegd en drie mensen raakten gewond. Je zou dus kunnen zeggen dat er sprake was van een gebrek aan talent bij de dader of er was haastige onzorgvuldigheid bij gemoeid. Aanknopingspunten waren dat de moorden telkens plaatsvonden in het weekend en hier zaten steevast een paar weken tussen. Eén van de overlevenden wist een beschrijving van de dader te geven, maar om nou te zeggen dat men daarmee uit de voeten kon.

“Een man van ongeveer 1,80 meter en met een witte zak over zijn hoofd, waarin een paar gaten zaten voor de ogen en mond.” Ehm, juist ja bedankt nog!

“Niemand ziet of hoort hem op tijd, en niemand kan hem identificeren.” Dit waren de woorden destijds van de betrokken Sheriff William Presley en deze uitspraak zorgde voor de naam ‘The Phantom Killer’. Youell Swinney werd uiteindelijk uit de hoge hoed getoverd als voornaamste verdachte. Dit is echter nooit bewezen. Wel werd Swinney achter de tralies gezet voor diverse autodiefstallen. Vanaf dat punt werden der geen soortgelijke moorden meer gepleegd. To be continued or a solved case? Zeg het maar..
 

10. De moord op president John F. Kennedy

 

Need we say more? Eigenlijk niet maar goed, voor de vorm doen we maar een poging. De meest bekende en volgens hele continenten ONopgeloste moordzaak aller tijden. Slachtoffer – de meest charismatische en dwars tegen ‘the establishment’ ingaande, begenadigde redenaar van die tijd, genaamd John F. Kennedy. JFK’s hoofd werd op 22 november 1963 in Dallas vanaf een aardig afstandje letterlijk uit elkaar geknald met een scherpschuttersgeweer afkomstig uit een nabijgelegen gebouw, terwijl hij vanuit zijn presidentiële wagen naar de menigte zwaaide. Zijn direct in shock verkerende first lady Jacky Kennedy poogde zijn schedelfragmenten alsnog bij elkaar te rapen, om haar (overspelige) hubby enigszins in tact te houden. Tja, liefde maakt blind en vooral onwetend. Kortom, ze verkeerde al enige jaren in een hardnekkige ontkenningsfase en deze hartverscheurende beelden lieten zien dat in zij ervoor openstond om de boel te lijmen. Het mocht logischerwijs niet baten en een wederom vermoorde Amerikaanse president was een feit.

De zogenaamde dader – Harvey Lee Oswald, een ‘loner’ en een voor die tijd misdadige afvallige, wat betreft de westerse en daarmee democratische manier van leven. Hij stond namelijk te boek als communist en daar stond in 1963 nog net niet de doodstraf op in ons normaliter zo vrije westerse ‘beschaving’. Of meneer Oswald de dader was kon ieder geval niet uit z’n eigen mond worden vernomen. Jack Ruby, de eigenaar van een nachtclub, schoot Oswald van dichtbij dood in het plaatselijke politiebureau. Ruby kreeg de doodstraf alhoewel deze niet kon worden uitgevoerd, omdat Ruby niet lang daarna overleed aan longkanker. De directe verdachten waren vanaf dat moment van het toneel verdwenen en het veruit populairste tijdverdrijf van de mensheid kon beginnen. Namelijk conspireren, speculeren en het uitdenken van talloze complottheorieën die onderhevig worden aan de tand des tijds en daarbij door de vele onwaarheden de werkelijke daders in de kaart spelen.

 

Conclusie tot nu toe? Men weet eigenlijk niets meer dan in 1963 vlak na de moord en we zijn een knap staaltje ‘hoe lieg en bedrieg ik de hele wereld bij elkaar’ verder. Ergens rondom de jaren ‘40 sprak een misdadig nazi-propagandist de klaarblijkelijk aanstekelijke woorden; “Hoe groter de leugen, des te meer mensen het geloven.”. De uitspraak ‘Ich bin ein Berliner’ is door dit paradoxale en ‘contra-causale verband’ met de eerdere uitspraak op zachts gezegd bedenkelijk te noemen. Mijn god, nu beginnen wij ook al.